مقدمه
رویارویی ابتدایی با فناوریهای جدید در ایران با گفتمان فناوریهراسی و اتخاذ سیاستهای «انکار، ممنوعیت و مسدودسازی» همراه بوده و با رسوخ ابزارهای فناوری، این سیاستها با شکست مواجه شدهاند. بهدنبال این شکست و تسلط گفتمان «پذیرش ابزارگرایانه» فرصت برای شکوفایی اقتصادی و فرهنگی فراهم شده است.این گفتمان مطابق با رویکرد بازار وفاداری، عرضه هویت مطلوب به مصرفکننده را متصور میشود و نهایتا با اتخاذ سیاستهای تصدیگری و انحصارگرایی دولت و تضعیف بخش خصوصی (به دلیل تحت تاثیر قرار گرفتن بازار وفاداری) همراه خواهد شد. پس از عصر دیجیتالی شدن و مطرح شدن اهمیت دادهها، حمایتگرایی در این عرصه جدید از اقتصاد نیز مطرح شد. آنچه پرواضح است، این نکته است که ادامه روند حمایتگرایی مانند قبل نتیجهبخش نیست (حمایتگرایی دربخش خودروسازی). برای اثربخشی حمایت با توجه به ماهیت پویایی عرصه دیجیتال باید زیرساخت و نهادهای مورد نیاز فراهم شود و از تصدیگری صرف دولتی جلوگیری شود. حمایتگرایی هوشمند، همان رویکرد فعالانه توسعهگرا نسبت به مسائل نوظهور و تحولآفرین در راستای حفظ تعامل بازار و دولت است ولی با روندی نظارتی و حمایتی نسبت به آن بازار . موثر بودن رویکرد حمایتگرایی هوشمند نیازمند بازنگری کلی در زیرساختهای نهادی است. با برجسته کردن چند نهاد اساسی و تاکید مضاعف برای قدرت آنها در کنار وضع مقررات مربوط به مسائل نوآوری در راستای هدف معین میتوان حمایت را کارآ برشمرد.
برای مطالعه ادامه گزارش، کلیک نمایید.
برای مطالعه ادامه گزارش، کلیک نمایید.