امیر شهرآیینی مقدمه
هوش مصنوعی (AI) پتانسیل تغییر اقتصاد جهانی به ویژه در حوزه بازار کار را دارد. اقتصادهای پیشرفته زودتر از اقتصادهای در حال توسعه و نوظهور، مزایا و مشکلات هوش مصنوعی را تجربه خواهند کرد، عمدتاً به این دلیل که ساختار اشتغال آن‌ها بر نقش‌های مبتنی بر مهارت‌های شناختی متمرکز است. هوش مصنوعی برای برخی از اقشار بیشتر کاربرد دارد. زنان و دانشگاهیان آمادگی بیشتری برای بهره‌مندی از مزایای هوش مصنوعی دارند. شاغلین مسنتر به طور بالقوه، کمتر قادر به انطباق با فناوری‌های جدید هستند. سناریوهای گوناگونی برای آینده مشاغل در مواجهه با هوش مصنوعی مطرح است. به عنوان مثال گسترش ناعدالتی در پرداخت دستمزدها یکی از سناریوهای محتمل در این زمینه است به این صورت که گسترش هوش مصنوعی معمولا به افزایش درآمد دهک‌های بالای جامعه می‌انجامد. با این حال، اگر افزایش بهره‌وری در سطح کلان، بزرگ باشد، سطح درآمد عمومی برای اکثر شاغلین افزایش می‌یابد. در این چشم‌انداز در حال تحول، اقتصادهای پیشرفته و توسعه‌یافته‌تر باید بر ارتقای چارچوب‌های نظارتی و سیاست‌های حمایتی تمرکز کنند. در این شرایط لازم است اقتصادهای کمتر توسعه‌یافته و نوظهور، توسعه مهارت‌ها و زیرساخت‌های دیجیتال را در اولویت قرار دهند.
جهت مطالعه متن کامل، لطفا به این لینک مراجعه نمایید.
