محمد امين شفيعخانیمقدمه
بریکس و کشورهای عضو جدید آن (بریکس پلاس) فرصتی ناب برای توسعه تعاملات ایران با کشورهای راهبردی، تاریخی، فرهنگی و دارای مشترکات عضو آنست. ارزش‌های فرهنگی نزدیک، وجود نهادهایی همچون «شورای اندیشکده‌های بریکس» و «لیگ دانشگاه‌های بریکس» نمونه‌هایی از این ظرفیت‌های متعدد است. طراحی هوشمندانه و تقویت فعالانه ارتباطات فرهنگی با این اتحادیه نوپای جهانی، اقدامی ضروری می‌نماید.
مجمع بریکس که به تازگی عضویت کشورهایی نظیر ایران را در بخش بریکس پلاس خود پذیرفته است، حاصل توافق راهبردی چهار کشور نوظهور صنعتی و اقتصادی چین، روسیه، هند، برزیل و آفریقای جنوبی است. این مجمع که نوعی واکنش به وضع موجود جهانی تحت سلطه تعداد محدودی از کشورهای غربی و آمریکای شمالی است، دارای مزایای رقابتی و سرمایه‌های متنوعی برای همکاری در مسیر توسعه کشورهای عضو است. سهم 29 درصدی از تولید ناخالص داخلی (GDP)، رشد چشمگیر اقتصادی در رقابت با گروه کشورهای جی7 (G7)، 46 درصد از جمعیت کشورهای جهان، 43 درصد از تولید نفت دنیا و برخورداری از بیش از 30 درصد از مساحت سرزمینی جهان، از جمله این مزایای کشورهای بریکس به همراه کشورهای تازه ورود آن، یعنی بریکس پلاس است.
با این اوصاف و با تصور تلاش بریکس برای تغییر نظم غرب محور جهان، این راهبرد مشترک جمهوری اسلامی ایران با این مجمع جهانی نوپا می‌تواند ظرفیت‌های مختلفی از جمله در عرصه فرهنگ داشته باشد. در این یادداشت به دنبال بررسی برخی از ظرفیت‌های بریکس پلاس برای گسترش تعاملات فرهنگی جمهوری اسلامی ایران هستیم.
جهت مطالعه متن کامل یادداشت، لطفا به این لینک مراجعه نمایید.
_پژوهشی.png)
