پیشنهادهای اصلاحی برنامه هفتم توسعه: دفتر ششم محیط‌زیست

وضعیت اقتصادی و تحمیل تحریمهای سخت کشور را در شرایطی قرار داده که آنچه در قالب برنامه توسعه هفتم در حال تدوین است میتواند نقطه فراز یا خدای نکرده فرود اقتصادی کشور گردد. فرامین مقام معظم رهبری (مدظله العالی) نیز به ویژه در حوزه اشتغال، معیشت مسکن از یکسو و رشد اقتصادی مهار تورم تولید دانش بنیان... از سوی دیگر جملگی در طول سالهای اخیر مضمونی اقتصاد پایه داشته اند. اقتصاد نیز وابسته به نرخ رشد سرمایه گذاری مولد رشد تولید و نیروی کار ماهر است و لازمه ی همه ی اینها ثبات شفافیت و تدبیر در امور و قوانین میباشد. بروز و ظهور تمامی موارد فوق برای بازه ی زمانی پنج سال پیش رو در قانون برنامه ی توسعه هفتم کشور تجلی می یابد . این امر گروه سرمایه گذاری غدیر را بر آن داشت تا در راستای انجام وظیفه ی اجتماعی خود با همکاری دانشگاه صنعتی شریف و دعوت از صاحب نظران و برگزاری جلسات متعدد کارشناسی و استماع نظر متخصصان امر در موضوعات آب انرژی حمل و نقل، صنعت و معدن کشاورزی و محیط زیست پیشنهادهایی را جهت ارائه به مجلس محترم شورای اسلامی تهیه نماید.

لایحه برنامه هفتم توسعه در ۲۴ فصل تدوین شده که بر اساس بررسی صورت گرفته این برنامه فاقد سرفصل مجزایی پیرامون محیط زیست است. البته در برخی از فصول به صورت مستقیم و یا غیر مستقیم به موضوع محیط زیست پرداخته شده است. در مجموع ۱۵ ماده مرتبط با موضوع محیط زیست در این لایحه وجود دارد که با توجه به مشکلات ناشی از پراکندگی این مواد در بین فصول مختلفه مهمترین پیشنهاد در این مرحله تجمیع این مواد در فصل مستقلی تحت عنوان "محیط زیست است.

علاوه بر این پیشنهاد میگردد به منظور رفع نقصان محتوایی لایحه ۸ حکم در قالب ۴ ماده الحاقی پیشنهادی نیز که در این فصل به آنها اشاره شده به عنوان احکام تکمیلی در فصل صحیط زیست مورد توجه قانون گذار قرار گیرد.  شایان توجه است وضعیت محیط زیست کشور از منظر شاخص های محیط‌زیستی در قریب دو دهه اخیر میان کشورهای مختلف افت معناداری را تجربه کرده و از رتبه ۵۳ در بین ۱۸۰ کشور در اواخر برنامه سوم توسعه به رتبه ۱۳۳ در انتهای برنامه ششم تنزل کرده است. همچنین صرفاً از منظر یکی از معضلات محیط زیستی به نام آلودگی هوا بنا بر نتایج گزارشهای کلی سازی شده توسط وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی در طی سال های ۱۳۹۵ تا  1200مرگ به طور میانگین سالانه ۱۳۷۵۳ نفر به دلیل مواجهه طولانی مدت با ذرات معلق PM۲.۵ در ۲۷ شهر کشور با جمعیت تقریبی ۳۵ میلیون نفر منتسب شده است.