مقاله برندسازی در صنایع خلاق (مورد مطالعه: صنعت مد لباس ایران)
مقاله «برندسازی در صنایع خلاق (مورد مطالعه: صنعت مد لباس ایران)» در سال 1401 به نویسندگی خانی و همکاران در فصلنامه مدیریت بازرگانی دانشگاه تهران منتشر شد. هدف اساسی از انجام این پژوهش، ارائه مدلی منسجم در زمینه برندسازی مدل لباس کشور بوده که محققان به منظور رسیدن به این هدف، پاسخگویی به سه سوال زیر را مد نظر قرار داده‌اند. این سوالات عبارتند از:
- چالش‌های برندسازی مد لباس در داخل ایران چیست؟
- فرآیند برندسازی در مد لباس در کشور از چه گام‌ها و مراحلی تشکیل شده است؟
- برندسازی در حوزه مد لباس چه تمایزی با سایر صنایع دارد؟
جهت انجام این تحقیق و پاسخگویی به سوالات مطرح شده، با استفاده از روش تئوری داده‌بنیاد چندگانه، ادبیات و تئوری‌های موجود و همچنین مصاحبه‌های نیمه‌ساختاریافته با متخصصان و کارشناسان این صنعت، مدلی منسجم در زمینه برندسازی مدل لباس کشور ارائه شد. جامعه آماری این پژوهش، کارشناسان و متخصصان برندسازی مد لباس در تهران و روش نمونه‌گیری نیز قضاوتی بوده که در آن دو شرط دانش و تجربه برندسازی در حوزه مد لباس مدنظر قرار گرفته است. محققان در این مطالعه از طریق مصاحبه با 14خبره و کارشناس در حوزه برندسازی مد لباس، به اشباع نظری در موضوع مراحل و جزئیات برندسازی مد لباس رسیده و نتایج مصاحبه‌های آن‌ها از طریق مکس کیودا[1] تحلیل و بررسی شده است.
به منظور ارائه یافته‌های تحقیق، با تحلیل کدهای مصاحبه با 14 کارشناس و متخصص حوزه برندسازی مد لباس، حدود 744 کد، 256 مفهوم، 10 مقوله و در نهایت سه مرحله کلان در برندسازی مدل لباس استخراج شد. محققین، تحلیل‌ها را به صورت مرحله‌ای و پشت سرهم ارائه نموده‌اند. برندسازی در محصولات مد لباس در سه مرحله کلی پیش‌برندسازی، برندسازی و پس برندسازی است که خود در قالب هشت مرحله اصلی طرح‌ریزی شده است که عبارتند از:
- الزاامات برندسازی
- فرصت‌های برندسازی مد لباس
- چالش‌های برندسازی مد لباس
- هویت برند
- جایگاه‌یابی برند
- ابزارهای بازاریابی
- ارزیابی برند
- رشد، توسعه و جایگاه‌یابی مجدد برند
نتیجه‌گیری این مطالعه حاکی از آن است که برندسازی در حوزه مد لباس با توجه به ماهیت طراح محور بودن و خلاق بودن، با برندسازی سایر صنایع تفاوت اساسی دارد. از سوی دیگر، مقررات و محدودیت‌های قانونی در این حوزه، فضای برندسازی صنعت مد لباس را متفاوت‌تر از سایر صنایع میکند. علاوه بر این، بر اساس نتایج تحقیق، مشخص شد که برندسازی در صنعت مد لباس دارای چالش‌ها و مشکلات زیادی است که نیازمند توجه و پیگیری از طرف شرکت‌های تولیدکننده لباس، متخصصان و مشاوران بازاریابی و برندسازی و سازمان‌های فعال در زمینه مد لباس، دولت و بخش قانونگذاری و... است. برندسازي در صنعت مد لباس بـه خاطر طراح محور بودن و به دليل قرارگرفتن در زيرمجموعه صنايع خلاق، متفاوت‌تر از برندسازي در ساير صنايع است كه بايد به اين تفاوت‌ها توجه شود؛ چون طراح و خلاقيت طراح و بحث‌هاي مربوط به سبک در برندسازي مد لباس، بايد به اين موضوعات توجه ويژه‌اي داشته باشند. از طرفي با توجه به اينكه مد لباس يك رسانه فرهنگي اسـت، قانونگذاران و نهادهاي دولتي مرتبط نيز قوانين و دستورالعمل‌هاي مختلفي را براي شركت‌هاي توليدكننده وضع كرده‌اند كه اين شركت‌ها نيز بايد در چارچوب قوانين و مقررات اتخاذ شده توسط اين سازمان‌ها به توليد، ترويج و برندسازي محصولات خود بپردازند.
در نهایت به محدودیت‌های پژوهش اشاره شد. از جمله محدودیت‌های ذکر شده این بود که محققان با بررسی نظرات افراد متخصص در حوزه برندسازی و آشنا به مفاهیم این حوزه سعی در ارائه مدل برندسازی در صنعت مد لباس نمودند؛ اما با توجه به اینکه زنجیره تولید لباس بسیار پیچیده و بازیگران مهمی در آن نقش دارند، به نظر می‌رسد جهت انجام تحقیق دقیق و جامع‌تر، باید از همه حوزه‌های قانونگذاری و دولت، افراد فعال در زمینه صنعت نساجی، متخصصین بازاریابی و برندسازی، متخصصان و افراد با تجربه در تولید لباس، طراحان و صاحبان سبک، عکاسان و گرافیستکاران در کنار هم و با هم، به ارائه مدلی جامع در حوزه برندسازی مد لباس کمک کنند.
برای دانلود نسخه کامل گزارش اینجا کلیک کنید
_پژوهشی.png)
