نجم الدین یزدیچکیده
بحث درباره نوآوری بنگاههای کوچک و بزرگ که ابتدا توسط شومپیتر مطرح شد همچنان تحت تاثیر آمیزه‌ای از شواهد موافق و مخالف ادامه دارد. نتایج سیاستی مختلفی از جمله جهتگیری در حمایت از بنگاههای بزرگ یا کوچک و متوسط از این بحث قابل استنتاج است. اما مطالعات چندانی در کشورهای در حال توسعه و مشخصاً ایران نداشته‌ایم. مطالعه پیشرو تناسب افزایش فعالیت نوآوری در برابر افزایش اندازه بنگاهها را بر روی 522 شرکت دانش بنیان ایرانی در قالب 9 صنعت بررسی میکند. فعالیت نوآوری با هزینه‌کرد تحقیق و توسعه، و اندازه بنگاهها با تعداد کارکنان اندازه‌گیری شده است. با استفاده از رگرسیون لگاریتمی در فاز اول پژوهش مشاهده شد که هزینه‌کرد تحقیق و توسعه به طور پیوسته بیش از افزایش اندازه بنگاهها افزایش می‌یابد که این امر موید ایده شومپیتر در حمایت از بنگاههای بزرگ است. فاز دوم پژوهش با استفاده از تحلیل کوواریانس اندازه بنگاهها را به صورت دسته‌ای (کوچک، متوسط و بزرگ) می‌بیند و در آن از متغیر ساختار سرمایه فیزیکی به عنوان متغیر کمکی بهره برده شد. نتایج فاز دوم مکمل نتایج فاز اول بود بدین صورت که دسته بنگاههای کوچک، متوسط و بزرگ تحت ساختار سرمایه فیزیکی یکسان، فعالیت نوآوری متفاوتی را از خود نشان دادند. گفتنی است که نتایج کاملاً معنادار مذکور صرفاً برای صنایعی حاصل شد که تعداد کافی از مشاهدات (بنگاه) در آن صنعت در اختیار داشتیم، وگرنه نتایج مختلط به نظر خواهند آمد. البته این نتایج باید در قالب ویژگی‌های پایگاه داده و شاخص‌های اندازه‌گیری مورد تفسیر قرار گیرند.
