موانع توسعه مکانیزاسیون کشاورزی در کشور

نینا شاددلی- پژوهشگر ارشد پژوهشکده سیاست‌گذاری دانشگاه شریف- صنعت کشاورزی یکی از صنایعی است که با پیشرفت و تحولات فناوری، بیشترین دگرگونی را از خود نشان می‌دهد و این دگرگونی لازمه ادامه حیات بشری است. مطابق با گزارش‌های سازمان خواروبار و کشاورزی سازمان ملل متحد (FAO)، مصرف مواد غذایی (با توجه به افزایش جمعیت جهانی و تغییر الگوی مصرف) در سال 2050 در مقایسه با سال 2006 به‌اندازه 60 درصد رشد خواهد داشت . با این نگاه در دهه‌های آتی ضروری است تا نیاز جمعیت جهان به غذا تأمین شود. این در شرایطی است که کشوری با مختصات ایران با محدودیت برخی منابع همچون آب، خاک و انرژی هم روبه‌رو است.به‌کارگیری فناوری‌های نوین و هوشمند در بخش کشاورزی تا حد خیلی زیادی می‌تواند نگرانی‌های پیرامون امنیت غذایی را از بین ببرد. مطابق با نتایج تحقیقات صورت گرفته  در حوزه مكانيزاسيون كشاورزي، فناوری‌های نوین می‌تواند مزایای دیگری همچون، کاهش قیمت تمام شده محصولات، افزایش صادرات به جهت افزایش تولید، کاهش نگرانی‌های ناشی از هدر رفت منابع آبی در سیستم کشاورزی، رونق کشاورزی و کاهش سیر صعودی مهاجرت به شهرها، حفظ منابع زیست‌محیطی و مزایای دیگری از این طیف را در بر داشته باشد.

ادامه یادداشت را میتوانید در اینجا بخوانید.
اين يادداشت در تاريخ 1401/08/08 در روزنامه جهان اقتصاد منتشر شده است.