صندوق توسعه ملی و برنامه هفتم توسعه

طی بیش از یک‌دهه از تشکیل صندوق توسعه ملی در ابتدای دهه ۹۰، این صندوق به‌‌‌عنوان منبعی برای تامین منابع مالی پروژه‌‌‌های توسعه‌‌‌ای در کشور به‌‌‌خصوص در شرایط تحریم که محدودیت شدید منابع درآمدی دولت و سرمایه‌گذاری خارجی را به همراه داشته بوده است. از ابتدای تشکیل، هر ساله سهم معینی از درآمدهای حاصل از صادرات نفت، گاز و میعانات (برنامه پنجم ۲۰ تا ۳۰درصد و برنامه ششم ۳۰ تا ۴۲درصد) به‌‌‌عنوان منابع این صندوق درنظر گرفته شد. طی تغییر اساسی در جایگاه صندوق توسعه در متن لایحه برنامه هفتم، درآمدهای صادرات نفت، میعانات و گاز طبیعی (پس از کسر سهم وزارت نفت) به حساب صندوق توسعه نزد بانک‌مرکزی واریز شده و سپس براساس نیازهای بودجه‌‌‌ای (به‌‌‌صورت یک‌‌‌دوازدهم ماهانه)، در اختیار دولت قرار می‌گیرد. این تغییر سازوکار تخصیص درآمدهای نفت و گاز می‌‌‌تواند در نگاه اول موجب تقویت دارایی‌‌‌های صندوق توسعه و ارتقای توان مدیریت دارایی‌‌‌ها (با کاهش ریسک برداشت‌‌‌های یک‌باره دولت از منابع صندوق) شده و بنابراین عملکرد آن را بهبود بخشد.
جهت مطالعه نسخه كامل اين يادداشت كه در وبسايت و روزنامه دنيای اقتصاد منتشر گرديده است، لطفا اينجا را كليك نماييد.