خلاصه
در سده گذشته، دولت‌ها، به منظور تأمین منافع عمومی و ارائه خدمات ارتباطی-رسانه‌ای مورد نیاز جامعه، «رسانه‌های خدمت عمومی» را بنیان نهادند. این دسته از بازیگران نظام حکمرانی رسانه نیز براساس کارکردهای خود و البته پیشرفت روزافزون فناوری‌های رسانه‌ای، تلاش داشتند تا از تحولات این حوزه جا نمانند. ورود این دسته از بازیگران به ارائه‌ی خدمات مبتنی بر تقاضا (VoD) نیز بخشی از این تلاش‌هاست. در ایران نیز سرویس تلوبیون براساس کارکرد اصلی خود (یعنی دسترسی به آرشیو و همچنین ارائه‌ی خدمت Catch-up) تلاش داشته تا این نقش را برای سازمان صداوسیما ایفا کند که میزان موفقیت آن محل بحث نیست. با این حال اقدامات این سرویس در سطح کلان بازیگران نشان می‌دهد که این سرویس تلاش دارد تا با رقابت با بازیگران بخش خصوصی، جایگاه خود را در سبد مصرفی مخاطب ایرانی افزایش دهد و تثبیت کند. برهمین اساس اقدام اخیر تلوبیون در راه‌اندازی «تلوبیون پلاس» نشان‌دهنده‌ی تلاش این سرویس برای رقابت جدی‌تر با دیگر سرویس‌هاست اما نوع عملکرد متفاوت تلوبیون پلاس نسبت به کارکرد اصلی تلوبیون و همچنین درراستای ارائه‌ی خدمت عمومی محل سوال و تردید است. در این دیدگاه تخصصی گروه حکمرانی ارتباطات و رسانه تلاش داشته تا به طرح نظرات موافق و مخالف درباره‌ی این سرویس و تحلیل خود از آن بپردازد.
